Weekend tempohari bang ekhsan ajak ronda ronda naik kancil. Kancil tu pun bang ekhsan beli dari kawan dia. Tak ada purpose pun. Beli sebab nak tolong member. So at first kitaorang ingat nak sewakan kat student. Tapi belum jadi lagi sebab nak repair here and there. So kami lenjan la kancil tu. Jadi berbalik kepada cerita ronda ronda tadi, lepas puas meronda kami singgah makan kat bagan. Ala warung yang buka meja tepi tepi parit tu je. Kita makan char kueytiaw, kueytiaw kerang dengan satay. Sedap ! And sambil makan tu kita berborak la.
Akak tanya bang ekhsan.
"Suatu hari nanti kalau kita dah kaya, kita akan lepak lepak tepi parit macam ni lagi tak?"
Yes I always wanted to be rich. Bagi akak kalau kita boleh berusaha untuk jadi kaya, kita berusahalah. Sebab kaya itu perlu. Bila kita kaya macam macam kita boleh buat. Bila kita kaya, ramai orang kita boleh bantu. Bila kita kaya hidup kita selesa. Tak perlu berhutang. Tak perlu meminta minta. Malah kita boleh lebih banyak pula memberi. That is why akak nak jadi kaya and we are working on it now.
Kemudian bang ekhsan jawab,
"Yerp. Kalau dah kaya pun kita lepak lepak macam ni la jugak. Kenapa?"
Akak sebenarnya tahu dah stand bang ekhsan. Saja nak tanya lagi sekali mana tahu tiba tiba berubah pendirian. Akak selalu percaya bahawa bahagia itu tidak perlu berlebih lebih. Biar sederhana. Segalanya harus berpada pada.
Yang penting akak nak jadi kaya.
:)
Comments